Er ligt zo’n tien centimeter sneeuw. Een opa haalt zijn kleinkinderen van het kinderdagverblijf. Met de slee. Hij heeft er zichtbaar lol in.
De kleuter en de peuter kijken wantrouwig naar het houten ding. “Er zijn geen rugsteuntjes”, zegt de een. De ander voelt voorzichtig met zijn wantje aan het hout. “Koud”, concludeert hij.
“Kom, zitten!”, roept opa enthousiast. De kinderen aarzelen. “We lopen wel”, zegt de oudste. Opa schudt meewarig zijn hoofd en lacht zijn kleinkinderen hard uit. “Niks meer gewend”, knikt hij naar de andere ouders. Energiek stapt hij weg, de lege slee achter hem aantrekkend. Ondertussen doceert hij over de winter van 1963. De kinderen schuifelen achter hem aan.
Verderop sust een moeder haar dreinende dochter. “Even volhouden, schat. Over twee weken gaan we naar Tenerife.”
ilse
© snolite 2019
