Vergeef me,
dat ik verdwaal
op wegen door
een ander bedacht.
Vergeef me,
dat ik keer
waar ik in de
pas word geacht.
Vergeef me,
dat ik bij anderen
toch telkens naar
eenzaamheid lach.
Vergeef me, vergeef me,
want ondanks mijn pogen
is dit weer wat het is
aan het eind
van de dag.
© ton van ieperen
