De laatste maanden begint mijn werkdag vlak voor het journaal van 7 uur ’s morgens met een bekende ex-schaatser die blij verkondigt dat hij ontdekt heeft dat z’n spieren en gewrichten erg belangrijk voor hem zijn. ‘Beter laat dan nooit’, denk je dan. Hij meldt ook dat hij nu Scandinavische pilletjes gebruikt die z’n spieren en gewrichten in topconditie houden. En, wat een mazzel: wij kunnen die ook zonder recept of dealer kopen.
Zo langzamerhand irriteert de reclame behoorlijk maar dat geldt in de reclamewereld als goed nieuws, want dan blijft de boodschap hangen. Of dat ook zo is met de reclame voor een ander product, een pratende deurbel die ik hier voor het gemak ‘Tring’ noem, is de vraag. Die reclame is irritant maar maakt tegelijkertijd het nutteloze van het product namelijk pijnlijk duidelijk.
In de bewuste reclame belt een vriend aan bij de voordeur van de eigenaar van een Tring. Die eigenaar is niet thuis. Want hij is op vakantie. En dus wordt er niet opgedaan. Maar dankzij zijn fantastische Tring deurbel laat de eigenaar meteen aan zijn bezoeker weten dat hij niet thuis is maar op vakantie. Zó handig: je zit op je vakantieadres verdorie nog steeds je eigen voordeur te bedienen alsof er echt nog vrienden zijn die zomaar ongepland langskomen en bovendien ook nog eens te dom zijn om te constateren dat je niet thuis bent als je niet open doet.
De reclame vervolgt met een pakketbezorger die ergens aanbelt. En ja hoor, gelukkig, de bewoonster van dat huis is ook niet thuis en vraagt nu via haar slimme deurbel aan de bezorger of hij het pakje bij de buren af wil leveren. Hallo, dat hoef je echt niet te vragen hoor, dat doet ie uit zichzelf al 5 seconden nadat ie heeft aangebeld!
Dan eindigt de reclame met een duistere gedaante die bij een andere voordeur aan het rommelen is. Of hij per ongeluk op de Tring gedrukt heeft, wordt niet duidelijk maar waarschijnlijk heeft de eigenaar van de Tring zo’n verschrikkelijk saaie kutvakantie dat hij de hele dag via zijn Tring naar z’n eigen tuinpad thuis zit te kijken. Hoe het ook zij, de Tring-eigenaar spreekt de gedaante op vermanende toon toe: ‘Wat ben je aan het doen?’ De gedaante schrikt en rent weg, waarschijnlijk om het bij de achterdeur zonder bel nog eens rustig verder te proberen, de eigenaar is immers toch niet thuis.
Deze reclame maakt het wel heel moeilijk te bedenken wanneer zo’n deurbel nou eigenlijk wél handig is. Als je gewoon thuis bent, is hij misschien nog het handigst. Mijn woonkamer is op de eerste verdieping dus ik moet meestal minimaal één trap af om de voordeur te kunnen opendoen. Maar toch lijkt het me dan makkelijker om snel even te kijken wie er voor de deur staat en vervolgens naar beneden te hollen in plaats van eerst een app op mijn telefoon te moeten openen om te kijken/overleggen of opendoen een optie is of niet. Voor de mensen met de woonkamer gelijkvloers is dat waarschijnlijk zeker zo. En dan het prijskaartje. Dat is ook een enthousiasmestopper. Misschien is een Tring daardoor eerder een statussymbool dan een handige gadget, maar dat kan natuurlijk ook een belangrijke koopprikkel zijn voor de doelgroep.
ton © snolite 2020
