‘Laat je kin eens zien aan oma, Lotte… Ze is van de week tijdens de gymles met haar hoofd op een bank gevallen. Haar kin was helemaal blauw maar nu begint het gelukkig weer een beetje bij te trekken.’
‘Dat is jouw jongste zus ook overkomen. Op haar vierde verjaardag nota bene. Toen viel ze precies met haar kin op de rand van dat leistenen tafeltje in de huiskamer. Weet je nog? Ze was als een blij ei aan het rondspringen en toen struikelde ze. Had eigenlijk gehecht moeten worden maar de dokter plakte er alleen een pleister op. Zo was Van Eijsden. Knipte zelf zo’n zwaluwstaart. Het is wel altijd een litteken gebleven.’
‘Ja, dat weet ik nog wel… Bij Lotte hoefde…’
‘Dat tafeltje hebben we later nog aan Henk Helmond gegeven. Die was gek op die stijl. Mevrouw Snel vond het maar niks, die oude rommel die door een huurder haar huis ingesleept werd. Begrijp ik ook wel, want Henk sleepte de gekste dingen mee naar z’n kamer. Weet je nog van dat blik witte bonen in tomatensaus dat ie ongeopend ging verwarmen op haar gasfornuis toen ze een keer een weekend weg was…?’
‘Ik zat even helemaal te trillen, oma, en ik wist ook even niet meer wat er nou precies gebeurd was…’
‘Ja dat zal wel. Jullie doen ook van die rare dingen met gym tegenwoordig. Wij moesten vroeger gewoon een vogelnestje maken. We hadden gym in die gymzaal aan de Meester Tripkade. Van mijnheer Schouten. Die zat altijd aan je en hij liep ook altijd de kleedkamer in. Net als die pastoor die na school altijd met me mee naar huis liep. Die zei dat ik altijd bij hem terecht kon als ik hulp nodig had. Ik was echt bang voor die man. Ik heb het aan mijn moeder, oma dus, verteld maar die zei alleen maar ‘ach’. Tja, wat wil je ook met die stiefvader van ons. Die had mijn moeder zogenaamd ook niet in de gaten. Zat ie op zolder door een kier in het plafond naar me te gluren! Wat hebben Dieneke en ik gelachen toen ie die keer met z’n ellebogen door het plafond schoot…’
‘Hoe is het verder? Zijn jullie gisteren nog wezen koersballen?’
‘Nee, dat ging niet door; ze hadden de ruimte nodig voor de receptie van Koos en Hannie de Jong. Die zijn 55 jaar getrouwd. Knap dat hij het met haar heeft uitgehouden. Ze is een echte Kenau. Met hem gaat het trouwens helemaal niet zo goed. Hij loopt slecht en hij luistert ook helemaal niet meer naar je als je met hem praat. En hij ratelt in één stuk door over vroeger…’
ton
© snolite 2018
