Fitlifecrisis

Het AD kopte onlangs: ‘Een sixpack in plaats van een sportauto: extreem sporten als nieuwe midlifecrisis’. Herkenbaar. “Is dit alles wat er (nog van over) is?”, vraag je je af, je lijf in plaats van je leven beschouwend.

Ik sprak af met mijn broer. Dat was alweer even geleden. Het eerste dat me opviel was dat hij flink was afgevallen. Informerend naar de oorzaak van het gewichtsverlies (zijn haat jegens sport en liefde voor drop en biertjes alert in mijn achterhoofd), maakte ik kennis met de motivator: zijn activity tracker. Broer toonde zijn pols en swipete langs bmi, hartslag, slaapritme, stressniveau, verbrande calorieën en gezette stappen. Een elektronisch patiëntendossier vermomd als horloge.

Ik was onder de indruk. Ik moest en zou er ook een.
Zo geschiedde. De eerste paar uur was het slechts een leuk stuk speelgoed. Echter, na 48 uur was de verslaving een feit. Hoeveel stappen heb ik gezet? Tab, tab op het scherm: pas 156. Hoeveel calorieën verbrand? Tab, tab, tab: nog niet eens een boterham met hagelslag. Waarom at ik eigenlijk überhaupt hagelslag? Hup, in de benen. Een extra keer de brievenbus controleren, ook al is het zondag. Een glas in de vaatwasser zetten. Of wacht: al dribbelend met de hand afwassen levert meer beweging op. Waar ik normaliter bij gebrek aan shampoo rustig een maand mijn haar waste met afwasmiddel, sprintte ik nu naar de supermarkt als de shampoofles slechts halfleeg was. Nieuwsuur of Netflix kijken? Marcherend voor de tv. Eat that, Fajah Lourens en Arie Boomsma. Mezelf nerveus opjagend tuurde ik de hele dag naar de digitale getallen op mijn pols. Streven: het magische getal van 10.000 stappen bereiken. Het horlogeschermpje juichte met pixels in de vorm van vuurpijlen als het zover was. Niets maakte mij trotser. Voor niets anders leefde ik nog.

Mee-eter
Het horloge was echter niet genoeg. Ik kon nu weliswaar zien hoeveel calorieën ik kwijt was per dag, maar hoeveel kreeg ik binnen? Een app van het Voedingscentrum – iets met een idiote naam in de trant van ‘Mijn mee-eter’ – bood uitkomst. Een fantastische app: het toonde precies welke voedingswaarden ik tot me nam. En een mooie grafiek liet me zien hoe zich dat verhield tot ‘de Schijf van Vijf’. Nu had ik er een tweede levensdoel erbij: alle staafjes van de Schijf van Vijf-grafiek vrolijk groen doen kleuren! Een gele score was een matige, een rode de duivel. Teveel zout, te weinig eiwit, veel te weinig groenten: rood, roder, roodst. Oh, wat wilde ik graag mijn app tevreden houden. Om mijn gezondheid ging het me allang niet meer, ik wilde niet op mijn kop krijgen van mijn nieuwe digitale maatje. Vol verwachting voerde ik dan ook de ingrediënten van mijn met verse groenten gestaafmixte soep in. Baf, een onvoldoende. De soep bevatte namelijk ook gehaktballetjes. Nou en? Die slokten die groenten toch niet op, of wel soms? Maar vooruit, ik slikte mijn verontwaardiging in. Een plak kaas op brood om te scoren in de categorieën Zuivel en Eiwit dan? Helaas: geen van beide. De kaas was niet mager genoeg en ook niet zoutarm. Nu werd ik kwaad. Sinds wanneer is kaas geen zuivel?! Ik telde tot tien en herpakte mezelf. Een pot rodekool, daar zou de app blij van worden. Neen! Want: ‘bewerkt’. De app erkende het niet eens als groente. Ja, dag. Wat wilden ze dan in hemelsnaam, bij dat Voedingscentrum? Dat ik het balkon van 1 bij 1 zou veranderen in een moestuin en daar zelf de godganse dag kolen zou poten en geiten zou melken? Razend vervloekte ik de schijtschijf van vijf.

Kinderachtig
Zoveel discipline kan geen mens opbrengen, besloot ik. Het horloge verborg ik onder een kussen. Vervolgens trok ik een zak Hamka’s open en definieerde deze in Mijn mee-eter handmatig als 100 gram zuivel, 100 gram mager, onbewerkt vlees en 100 gram aardappelen. Kinderachtig? Zeker. Maar hé, kinderlijk gedrag is inherent aan iedere uiting van een midlifecrisis. Tot slot belde ik mijn broer en om af te spreken voor bier en bitterballen. En om bij te praten. Als volwassen veertigers.

ilse

© snolite 2018

Delen? Graag!

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *