Laatst las ik in Trouw een artikel van historicus Philip Dröge over asociaal gedrag. Hij heeft het daarin onder meer over mensen die voordringen in winkels: de zogenoemde ‘freeriders’ of ‘freeloaders’. Volgens Dröge vertoont 10 tot 20% van alle mensen van nature dit (asociale) gedrag. Dat verbaast niet, maar je schrikt er toch van. En waar je nog meer van schrikt is dat als freeriders wegkomen met hun asociale gedrag, anderen hun gedrag dan makkelijker overnemen. Dan kan zelfs tot 40% van de mensen asociaal gedrag vertonen. Slik. Wel een geruststelling: als je in de rij staat waarin een freerider zich voordringt, werkt het niet als jij zelf de freerider op zijn of haar gedrag aanspreekt. Pffffff. Nou ja, behalve als je zelf van het formaat Jerommeke bent natuurlijk. Dan werkt het waarschijnlijk wel. Maar wat het beste werkt, is als de freerider wordt aangesproken door de cassière of winkelmedewerker.
Het werkt dus ongeveer als volgt:
Freeriders manual
Hij kiest een rij
en dringt zich tussen,
maalt niet om wij of zij,
wil alleen zichzelf ertussen.
En komt er protest
dan dreigt hij en gromt
dat werkt meestal best
want het gesputter verstomt.
Aanspreken is een vervelende taak,
hij respecteert alleen gezag
van een werknemer van de zaak
die vertelt wat moet en wat mag.
Anderen volgen dan
zijn voorbeeld niet gauw,
ongewenst gedrag veranderen
luistert soms nauw.
Dus als je volgende keer achter een freerider in de rij komt te staan, hoef je alleen het rijmpje van hierboven hardop voor te dragen en de winkelmedewerker weet wat er van hem of haar verwacht wordt en de freerider weet wat hem te wachten staat: een vernederende gang naar achter in de rij en een sterk leermoment!
O ja, waar hierboven met ‘hem’ verwezen wordt naar ‘de freerider’, wordt de lezer zeer nadrukkelijk verzocht daar zelf ook ‘haar’ te lezen.
ton © snolite 2020
