Op Koningsdag rijd ik met mijn vrouw en dochter naar ‘Le Morvan’ in Frankrijk. We zijn ’s morgens om half zes vertrokken en hebben na files en stortbuien om half vier ’s middags nog 20 kilometer te gaan…
Autun. Vanaf hier is het nog een kwartier rijden naar ons vakantiehuisje in Saint-Léger-sous-Beuvray. Denk ik, als we Autun binnenrijden. Maar als we er weer uitrijden, zijn we een uur verder en een ervaring rijker.
Midden in het centrum springt het stoplicht voor ons op oranje. Ik laat zien dat Nederlanders best weten dat een oranje licht ‘stoppen’ betekent. Met het gevoel dat alle Fransen achter me nu trots op me zijn, rek ik mijn stijve rug. We zijn er bijna.
Dan zie ik van links een politiebusje de kruising voor ons oprijden en daar stoppen. Wat is dat nou? Het antwoord volgt onmiddellijk in de gedaantes van ongeveer 15 mensen in gele hesjes die de kruising oplopen. Ik besef dat dat teveel klaar-overs voor één kruising zijn. Meteen daarna dringt het tot me door: Frankrijk – zaterdag – protesten – gele hesjes – AAAAAH! Jawel!
In Frankrijk zijn de ‘gilets jaunes’ sinds vorig jaar mei actief. Eerst alleen online maar vanaf november 2018 ook fysiek om te protesteren tegen verhoging van de brandstofaccijns en de stijgende kosten van het levensonderhoud. Op zaterdag gaan ze in steden de straat op om te protesteren.
Zo ook in Autun. Vlak voor onze neuzen. Het stoplicht springt weer op groen en ik rijd de kruising op achter het politiebusje achter de gele hesjes. Het eerste wat dan opvalt is dat het er inderdaad maar weinig zijn. We tellen er twaalf. We hebben toch niets anders te doen. Hetzelfde geldt voor de politieagent in het busje voor ons. Waarschijnlijk heeft deze ‘bleu’ zijn koffiekopje een keer te vaak op het aanrecht in de kantine gezet in plaats van in de vaatwasser en heeft hij nu straf-corvee: gele hesjes duwen.
Twintig minuten later zijn we ongeveer honderd meter opgeschoten. Intussen heb ik mijn raampje wat opengezet om te horen wat de hesjes roepen. Dat is simpel: ze roepen allemaal ‘Oewaaah’. Ik heb dat net nog even voor de zekerheid door Google Translate gehaald om nu geen domme dingen te zeggen maar ook daar komt als Nederlandse vertaling alleen ‘Oewaah’ uit de bus. Niets over brandstofaccijns, consumentenprijzen, globalisme of Macron dus. Alleen ‘Oewaah’. Wat een prachtige, pure vorm van protest!
Achter mij zie ik de rij Franse auto’s ondertussen kleiner worden. Telkens schieten er auto’s steegjes in die ik blijkbaar net gepasseerd ben maar helemaal niet heb gezien. Mijn dochter constateert ineens met haar scherpe ogen dat er rook uit de meeste gele hesjes komt. Ze zullen toch niet aanlopen? Nee, ze roken sigaretten. Ha, nu snap ik het protest tegen de brandstofaccijns. Ze lopen 20 sigaretten in een kwartier. Dat is 20 op 1 in protestbewegingstermen. Schandalig. Weg met Macron!
Na nog eens twintig tergend trage minuten, naderen we een tunneltje. Wie vroeger met de kinderen de avondvierdaagse heeft gelopen, weet precies wat er onder zo’n tunneltje met je trommelvliezen gebeurt. Dat is hier ook zo. De gele hesjes beginnen onder het tunneltje als een opgewonden groep 4 van de basisschool te krijsen. Nog steeds ‘Oewaah’, maar dan pijnlijk. Onze raampjes gaan weer dicht.
Een kwartier later hoop ik dat de ene demonstrant die telkens provocerend op de linkerweghelft gaat lopen om het tegemoetkomend verkeer tot stoppen te dwingen nu toch echt eens wordt geraakt door een auto. Sorry. Hij gedraagt zich als iemand die ineens macht heeft en daar nog niet mee om kan gaan.
Vijf minuten verder lopen de hesjes een rotonde op. En daar maken ze hun kapitale fout. Ze lopen namelijk naar links de rotonde op! Het politiebusje stopt in de berm rechts van de rotonde. Vóór mij is de weg leeg. Ik geef gas en scheur de rotonde op. Rechtsom zoals het hoort. Bij driekwart moet ik eraf. Gas, gas, gas. Ik haal het. Vlak voor de verbaasde voorste hesjes die van de andere kant komen, pak ik de derde afslag. Zij hebben het nakijken. En ik ook. In mijn achteruitkijkspiegel. Ik zie nog hoe een paar gele hesjes op pilaartjes van een meter hoog op het midden van de rotonde klimmen en daar met hun armen zwaaien terwijl ze ongetwijfeld ‘OEWAAAH’ roepen.
ton
© snolite 2019
