Ingesleten gewoontes, terugkerende patronen, tradities, goede voornemens, nieuwe ideeën, doordachte theorieën, spontane acties: over het algemeen hebben mensen goede redenen om iets te doen. Of te laten. Maar soms vraag je jezelf af: ‘waaróm zou je dat willen?’
De vraag kan op elk moment van de dag op-ploppen in je brein. Bij alledaagse klussen of bizarre situaties, bij alles wat je ziet, hoort en leest. Ik geef u hierbij mijn top drie.
In de categorie ‘Huishouden’
Of je nu heel ‘laissez faire’ ieder stofje en schimmeltje op z’n eigen rustplek gunt of juist wekelijks strak schematisch sopt en swiffert: iedereen heeft z’n eigen schoonmaakfrequentie en -voorkeur. Met als motivatie voor het niet doen: ‘geen tijd’. Of: ‘het wordt toch weer vies’. En als motivatie voor poetsijver en -nijver: ‘een schoon en opgeruimd gevoel’. Beide kanten van het spectrum begrijp ik. Maar een ding begrijp ik niet: waarom willen we nog steeds massaal matchende sokken in elkaar knoedelen bij het opvouwen van de was? Iedereen weet dat dit verlangen zowel natuurkundige als bovennatuurlijke wetten tart. Want altijd komt maar een van de twee braaf uit de wasmachine tevoorschijn en altijd blijkt de wederhelft met de noorderzon te zijn vertrokken. Even sigaretten halen. Voorgoed verdwenen in de Bosch-Bermudadriehoek. Dus: waarom zouden we het nog doen?
In de categorie ‘Tradities’
De Nieuwjaarsduik. Met honderden onbekenden op het strand staan trappelen, zwembroek aan, Unox-muts op je hoofd. Op 1 januari. En dan hup, brullend de ijskoude Noordzee in. Waarom zou je dat willen? Is het de enorme opluchting die zich van je meester maakt omdat alle feestdagen voorbij zijn? En ervoor zorgt dat je als een koe in de wei op een eerste lentedag losgeslagen de zee in rent? Werkt het louterend, is het een reinigingsritueel, tref je elk jaar dezelfde leuke mensen met wie je daarna aan de bitterballen gaat? Het is me een raadsel.
In de categorie ‘Levensmotto’s’
‘Elke dag leven alsof het je laatste dag is.’ André Hazes (de middelste) schudde met een lied hierover definitief het juk van pa Hazes’ erfenis van zijn schouders. Let wel, het is een positief lied! Maar wat is er positief aan elke dag zien als je laatste? Want wat ga je dan de hele dag doen? Terugblikken, gedag zeggen, twijfelen over de muziekkeuze, je druk maken over het feit dat tante X en tante Y elkaar zullen treffen? Daar is niks aan. Of juist feesten, bungeejumpen, alles-doen-wat-je-altijd-nog-wilde? Let wel: elke dag! Hondsvermoeiend. Als het dolle bucket lists maken en afvinken; helemaal niet fijn. En: wanneer werk je dan? Of sorteer je die sokken? Want dat zal toch moeten gebeuren aangezien de kans groot is dat het niet feitelijk écht je laatste dag is.
Nou, dáárom zou je dat willen!
Misschien zie ik het verkeerd. En zijn er redenen te over voor bovenstaande. In dat geval: vertel mij wat ik mis! Of deel uw eigen ‘Waarom-zou-je-dat-willen-top 3’ op Snolite.nl.
ilse
© snolite 2018
