Vandaag is het een half jaar geleden dat mijn vader overleed. Op 14 augustus lieten we hem achter en reisden zelf verder. Ook vandaag missen we hem. Toch wil ik nu ook vrolijk aan hem denken. Zoals net in de auto. Toen bedacht ik dat als hij mee zou rijden, dat hij dan zijn stoel helemaal naar voren zou schuiven tot hij met z’n knieën tegen het dashboardkastje zat. Dat vond ie prettig. Ergens onderweg zou hij ook zeggen dat de auto zo lekker rijdt en zich weer verbazen over de zesde versnelling. En ongetwijfeld zou hij ook een mooie wolk aanwijzen. Van die kleine dingen kon hij genieten. Gelukkig kan ik daar nog steeds een voorbeeld aan blijven nemen. Mis je pa!
ton
© snolite 2019
