Je huisarts werkt alleen tijdens kantooruren. Logisch. Voor dringende medische problemen buiten kantooruren moet je contact opnemen met de huisartsenpost. Maar die hebben het niet zo op jouw bezoek. Je moet een afspraak daar echt zien te verdienen.
Twee weken geleden had ik zaterdags last van hevige pijn in mijn nek en arm. Die pijn was donderdags begonnen en na een slapeloze nacht was ik er vrijdag voor naar de huisarts gegaan. Dat was voor het eerst in drie jaar dat ik bij mijn huisarts kwam. Ik werd er aangehoord en kreeg paracetamol en ibuprofen voorgeschreven. Ik moest die tegelijk innemen, want dan versterken ze elkaar. Ik slik niet vaak pijnstillers en vond dat al behoorlijk heftig. Onterecht, want de pijn werd er niet minder van.
Nadat ik vrijdagnacht weer niet had geslapen en zaterdag na een autorit zo’n beetje gillend gek van de pijn thuis kwam, belde ik aan het eind van de middag ten einde raad de huisartsenpost.
Disclaimer
Omdat de eerste vrouwelijke lezers nu waarschijnlijk de neiging hebben om met lezen te stoppen, is het misschien goed om te vertellen dat ik voor een man best flink ben waar het pijn betreft. Natuurlijk zou geen enkele vrouw met mijn pijn zelfs maar op het idee komen om naar de huisarts te gaan, maar ik hoor niet tot het type man dat dramatisch doet over pijntjes of een theatervoorstelling geeft als hij zich ziekjes voelt. Mijn vrouw zal dat beamen. Ik laat haar dit verhaal lezen voor het ‘live’ gaat en als ze het er niet mee eens is, vinden jullie haar commentaar hieronder op de plaats van de puntjes:
…………………….
Pfff, gelukkig!
En door….
Terug naar het verhaal nu. Ik belde dus naar de huisartsenpost. Toen ik eindelijk muzikaal door de telefonische wachtrij gehoorspoeld was, vertelde ik mijn verhaal en zei dat ik graag langs wilde komen om met de dokter te overleggen. Dat bleek nogal naïef. Om een dokter te spreken te krijgen, moet je namelijk auditie doen. Gewoon je verhaal vertellen is niet voldoende. Er zijn namelijk heel veel noodgevallen dus een afspraak is zeer onwaarschijnlijk. Dat is wat ze je vertellen. Vervolgens word je op militaire wijze door een telefoonscript heen gejaagd, dat haast onontkoombaar tot het oordeel leidt dat een bezoek aan de arts niet nodig slash gewenst is.
Auditie doen
Dat is precies het moment waarop je je realiseert dat je een afspraak moet scoren en dat je zojuist een mislukte auditie hebt gedaan. Als je vervolgens geïrriteerd raakt en tegenstribbelt, is het beste dat je er nog uit kunt slepen een telefonisch onderhoud met de dienstdoende arts later op de avond. Die arts belde drie uur later en schreef paracetamol/naproxen/codeÏne voor die ik 20 kilometer verderop moest gaan halen. Toch was ik dankbaar voor de hulp.
Alleen stilden die nieuwe pijnstillers de pijn ook niet.
Na nog twee slapeloze nachten zat ik daarom ‘s maandags weer bij de huisarts in een volgende poging echte hulp voor m’n probleem te krijgen. Dit keer ging ik naar huis met een combinatie van paracetamol/naproxen/tramadol.
Je raadt het misschien al: ook dat werd niets. Weer vier nachten rondjes lopen in de huiskamer later gaf de huisarts me vrijdags paracetamol/diclofenac/amitriptyline én een verwijzing naar de neuroloog. Oh dankbaarheid: ‘s avonds sliep ik voor het eerst in 9 nachten in mijn bed. Zaterdag was ik wel zo duf als een konijn maar dat mocht de pret niet drukken.
En nu
Het is nu anderhalve week later. Gisteren heeft de neuroloog een nekhernia vastgesteld. Ik sta nu op de wachtlijst voor een MRI-scan om te zien hoe het probleem er precies uitziet. In de tussentijd mag ik hopen op een spontane zelfgenezing. Als die uitblijft, volgt mogelijk een operatie. In ieder geval wordt er nu naar een oplossing gewerkt. Ik heb me ook ingeschreven voor een cursus acteren.
ton
© snolite 2018
