Over drie weken krijgen we een pup. Nadat we onze dochter jarenlang hebben afgescheept met goudvissen, hamsters, wandelende takken en een vrije-uitloopkat, hebben we nu eindelijk besloten tot een huisdier dat echt leuk is.
Inmiddels zijn we ons aan het inlezen in de opvoeding en soortspecifieke eigenschappen en eigenaardigheden van het ras, de shetland sheepdog, of sheltie. In autotermen is dat een hond uit het A-segment. Niet heel groot, leuk om te zien, zuinig met brandstof, wendbaar en verrassend slim.
Over drie weken krijgen we de kleine al mee naar huis. Daarom zijn we nu ook in rap tempo spullen aan het kopen. Je hebt namelijk nogal wat nodig om het leven van je viervoetervriend én jezelf zo prettig mogelijk te maken.
Naast de enorme hoeveelheid leuke dingen die een hond met zich meebrengt, moet ik toegeven dat er één ding is waar ik wel een beetje tegenop zie en dat is het opruimen van hondenpoep. Terecht is dat tegenwoordig een belangrijke verplichting bij de verzorging van een hond. Maar toch wel een dingetje. Voor mij.
Ik wil niet beweren dat ik smetvrees heb, maar het is wel zo dat ik ongeveer 97 keer per dag mijn handen was en ik deze zomer ongeveer twee maanden lang telkens na het strikken van de veter in één van mijn sneakers, mijn handen waste omdat ik niet los kon komen van de gedachte dat mijn veter mógelijk tegen een plek aan de zijkant van die sneaker waren gekomen waar héél misschien een beetje hondenpoep had gezeten dat mógelijk van de onderkant van de schoen naar boven was geperst tijdens het lopen. ‘Transfer’ heet dat in forensisch onderzoek. Ik moet die series eigenlijk niet kijken.
Nou heb ik twee kinderen die vroeger allebei de nodige luiers, zichzelf én mij bekladderd hebben dus ik weet dat het went. Dat zeg ik ook telkens tegen mijn inmiddels volwassen zoon die bang is dat als hij straks zelf kinderen heeft, hij iedere keer moet kokhalzen als hij een poepluier verschoont.
Maar toch: een hond is net geen eigen kind en hondenpoep brengt nare associaties. En daarom denk ik de laatste weken vaak aan een uitvinding als een poepzuigbuis die met een ‘TWWWOOEPPPPP’ in één keer een hondendrol kan opzuigen en vervolgens luchtdicht verpakken in stevig plastic waar geen vinger ooit doorheen kan schieten. Daar moeten toch meer mensen op zitten wachten dan ik alleen! Met een beetje geluk haal ik met zo’n succesbuis de quote 500 nog!
ton © snolite 2019