Spelregels
Op sites als ‘Taalvoutjes’ verkneukelen we ons over de domheid van anderen als het over spelling gaat. Maar zijn die anderen nou echt zo dom?
Het boek licht op tafel… Als je deze zin in een gedicht leest, kun je ‘m mooi of minder mooi vinden. Maar in een gewone tekst heb je er meteen een ander oordeel over: taalfout!!!
En dat niet alleen; je vindt -bewust of onbewust- de schrijver van de zin niet zo’n slimmerik…
Toch durf ik te beweren dat dat laatste niet waar hoeft te zijn.
Schrijven zoals het klinkt
In de eerste plaats natuurlijk omdat mijn dochter laatst deze zin schreef. Ze is jong en schrijft zoals tegenwoordig veel jongeren: gewoon zoals het klinkt. Dat kun je dom vinden maar als je bedenkt dat je de bovenstaande zin nooit verkeerd kunt begrijpen binnen de context waarin hij wordt uitgesproken of geschreven, krijg je er hopelijk toch wat begrip voor.
Eigen regels
Jongeren hebben door dat je elkaar prima kunt begrijpen als je woorden schrijft zoals je ze uitspreekt. Daarmee volgen zij een eigen makkelijke set van regels die veel makkelijker te leren is dan de soms gewrongen spellingsregels die wij officieel hanteren…
Tuurlijk, die officiële regels vormen de standaard en het is vaak handig om je eraan te houden. Daarom moet je ze kennen en leren toepassen. Maar uiteindelijk volgen deze spellingsregels alleen vertraagd de ontwikkeling van de taal en schrijven ze die nooit voor.
Een taalspecialist leren spellen
Het is goed om die nuance aan te brengen tijdens de lessen Nederlands op scholen en tijdens taaltrainingen. Het maakt iedereen die Nederlands spreekt immers een taalspecialist. En een taalspecialist heeft minder weerstand tegen het leren van spellingregels dan iemand om wie wordt gelachen omdat hij een spelfout heeft gemaakt.
Wat denk jij? Zijn onze spelregels over 30 jaar nog hetzelfde als nu?
