Iedere eerste vrijdag van de maand haalt Barnabas, de eigenaar van een benzinepomp annex café-restaurant langs de doorgaande weg naar Salinas, met zijn aftandse pick-up truck hun maandproductie bier. Met z’n drieën laden ze zwijgend de vaten op en wanneer Barnabas betaald heeft, drinken ze met z’n drieën een biertje. Soms twee. Nooit drie.
Hun AnDo-bier is populair in de streek. Veel mensen gooien hun tank aan het eind van de dag nog even vol bij Barnabas en drinken daarna snel nog een biertje in het café. De kleine brouwerij drijft bijna helemaal op Barnabas en zijn café.
Vanaf zijn vijftiende helpt José Domingo zijn vader zo vaak hij kan in de kleine brouwerij. School schiet er al gauw bij in. Zijn moeder klaagt daarover maar pa spreekt zich er niet over uit. En dus werkt hij op zijn zestiende de hele week in de brouwerij. Het leven is goed. ‘s Morgens vroeg ziet hij de zon als een enorme bal boven de heuvels in het oosten uitklimmen. Leunend op het vochtige witte hek dat een meter of dertig naast de brouwerij de grens van hun land aangeeft, rookt hij dan zijn eerste sigaret. Pa komt met twee mokken koffie. Ze drinken zonder te praten. Er valt ook niets te zeggen.
Maar op een dag in mei begint pa ’s morgens plotseling te praten bij het hek. Over vroeger, over de brouwerij, over zichzelf en over José. José is te verbouwereerd en krijgt te veel informatie tegelijk binnen om iets terug te kunnen zeggen. Dat hoeft ook niet want pa grijpt midden in een zin naar zijn borst, kreunt en zakt in elkaar. Even later is hij dood. ‘Hartstilstand’, zegt de dokter later. Niets tegen te doen. Praten kan gevaarlijk zijn.
Acht maanden later parkeert Barnabas zijn pick-up in de gebruikelijke stofwolk op de gebruikelijke plek voor de brouwerij. José en hij laden de vaten op en als Barnabas betaalt, zegt hij: ‘Hoe krijg je het toch voor elkaar om in je eentje net zoveel vaten te produceren als eerst samen met je vader?’
Hij heeft zich dat zelf ook afgevraagd. Zonder al teveel moeite heeft hij pa’s aandeel in het werk overgenomen. Dan beseft hij dat zijn vader steeds minder is gaan doen terwijl hij zelf juist sterker werd en veel meer kon verzetten. Kleine veranderingen blijven in de tijd vaak onopgemerkt. Hun uitwerking op de lange termijn niet. Misschien moet hij toch ook nog eens kijken naar dat andere bier dat hij laatst min of meer per ongeluk heeft gebrouwen. Iets zwaarder maar lang niet slecht.
‘Ik weet het niet’ zegt hij tegen Barnabas en haalt een schouder op. Hij steekt een hand op ten afscheid en loopt langs het graf van zijn vader terug naar zijn brouwerij.
ton
© snolite 2018
